Aynaya bakan iki çeşit insan vardır.
Birincisi saatlerce aynanın karşısından kendisini alamaz.Boyuna posuna bakar.Allah ne güzel yaratmıştır kendilerini.Kadınsa kaşlarını incelerler,gözlerini.Erkekler pazularını şişirirler ayna karşısında,kendi kendilerine.
Her şeyleriyle mükemmeldirler.Ulu tanrım övmüş de yaratmıştır onları.
İkincileri,aynaya gönül gözü ile bakanlardır.Var oluşunun sebebini anlamaya çalışanlar.Var olduğu sürece ne işe yaradığını düşünen.Hayatta kime ne kadar faydası olduğunu irdeleyen insanlar.Bu türden olanlar,aynada kendi fiziksel özelliklerinin pek farkına varmazlar.Sadece,eh biraz,üstü başı bozuk olmasın,saçı başı dağınık görünmesin diye,görev icabı bakarlar aynaya.
Fiziksel gelişimimiz bizim dışımızda oluşmaktadır.O bize lütfedilmiştir.Değiştiremeyiz.Olsa olsa,bazılarının yaptığı gibi,biraz makyaj, biraz estetik, o kadar.Daha ileri gidemeyiz.Ten rengimiz bellidir,göz rengimiz ,boyumuz,saçımızın rengi.
Ama gönül gözü ile gördüklerimizi çok geliştirip,değiştirebiliriz.O bizim kumandamızdadır.Eğer geliştirmek istiyorsak elbette.Üretim gücümüzle oluşturduklarımız,sevgimiz bizimdir.
Kurduğumuz dostluklar,arkadaşlıklar.İş hayatında ürettiklerimiz.Yetiştirdiğimiz ağaçlar bizim ürünümüzdür.
Aklımız ermeye başladıktan sonra koyduğumuz hedef ve idealler.Okullardaki başarılarımız.Okuduklarımız bize ait olmuştur artık.
Aynaya gönül gözüyle bakalım.Orda geçmişimizi görürüz.Yapamadıklarımızı görürüz.Başardıklarımızı görürüz geriye doğru.Çünkü aynalar geriyi gösterir.İleriyi değil.İleriye bakmak istiyorsak,gözlerimizi kapatıp,geleceği hayal etmeli ve onu kurgulamalıyız.Ancak o zaman bir ümit ışığı belirebilir ufkumuzda.
Yaşam,aynaya doğru gözle bakanlarındır.
Çelişkiler her zaman gözümüzün önündedir.Önemli olan biz onu görebiliyormuyuz.
Sevgi varlığın temelidir.
Ramazan Işık
ŞÖYLE BİR ŞEY HERHALDE
4 hafta önce