10 Mart 2010 Çarşamba

PENCEREMİZ (köy öğretmenliği anıları)

foto:ramazan ışık

.
PENCEREMİZ

... Öğretmenlik mesleğine başladığımın ilk yıllarıydı.Köy öğretmeni olarak,güzel Anadolumuzun dağ köylerinden birinde çalışıyordum.O zaman köylerde elektrik,telefon,ulaşım yoktu.Köye gelenler,şehre dönmek için,en azından o geceyi orada geçirmek zorundaydılar.

Müfettişler de,eğitimin içinde bir olgudur.Gelip görevlerini yapıp gidecekler.Ama köye geldiklerinde,o gün geri dönme şansları yoktu.Nerede bir yatacak yer bulurlarsa,orada kalıyorlardı.


... İleri yaşlarda bir müfettiş,teftiş için çalıştığımız köye geldi.Rutin teftiş işlemlerini tamamladı.Mesai bitti,akşam oldu.

...Bizim aldığımız kültürde,atalardan gördüğüm üzere,"tanrı misafiri,sokakta bırakılmaz".

...Okulun lojmanında oturuyorum,o zaman.Ben de haliyle evimize davet ettim misafirimizi.O günün şartlarında ne varsa,soframızda paylaştık.Bu dağ başında görev yaparken,eğitimli biri ile beraber olmayı özlemişimdir,ayrıca.En azından her gün,köylülerle konuştuğunuz çift,çubuk,davar,sığır dışında,sanattan,edebiyattan,politikadan konuşacak birşeyler bulabiliyorsunuz.Bu köyde iki odalı lojman bulmak da büyük bir lükstü bizim için.

...Akşam sohbetten sonra,oturma odasındaki demir ayaklı somyaya yatağını yapıp,iyi geceler dileyip ayrıldım yanından.

...Çok gençtim,yirmili yaşların başındayım.Mahcup olmak istemiyorum.Yatak da pek rahat değildir diye düşünüyorum.Olmuşu bir yaylı somya.

...Sabah oldu.Kahvaltıyı hazırladık,okul vakti de yaklaşıyor.Kapısını çalıp,odaya girdim.Müfettiş, pencereden dışarıya,donmuş bir halde bakıyor,hareketsiz.
"Günaydın hocam ",dedim.Pencereden dışarıya bakışını bozmadan,"günaydın",dedi."Allah Allah...,bir gariplik var ya hayırlısı", dedim içimden.

..."Hocam,yatağınız pek rahat olmadı ama,işte... şartlar böyle maalesef",dedim.

...Ani bir hareketle döndü,yüzüme uzun uzun baktı...Alnındaki kırışıklıklar,hayatın sillesini yemiş bir adam görüntüsü veriyordu.Omuzları,yılların verdiği yükle çökmüştü.Ama belli ki,eski eğitimcilerde bulunan,ölene kadar çalışma azmi,O'nu terketmemişti.

..."Sevgili arkadaşım", diye söze başladı.Bu yaştaki bir insan için,aradaki bunca yaş farkına rağmen böyle söze başlaması,o gün için bana ilginç gelmişti."Bu garip var ya",dedi,eliyle göğsüne vurarak,"dün gece nerede yattı biliyormusun".

..."Hayırdır hocam,nerede yattınız"dedim.

..."Evlat",dedi,şefkatli bir baba gibi;

..."Dün,Seyranlık Köyüne teftişe gittim.Tek öğretmenli bir okul orası.Eflatun arkadaşınız o köyün öğretmenidir,biliyorsun.Kendisi müdür odasını lojman gibi de kullanıyor.Bir köşesine yatağını atmış.Odanın köşesine bir küçük tüp ve bir öğrenci sırasından mutfak yapmış.Akşam oldu,kalacak yer yok.Arkadaşımız mahcup oluyor."Hocam benim yatağımda siz yatın"diyor.Baktım,"olmaz Eflatun Bey,battaniyen var mı ,dedim.Alıp battaniyeyi,öğrencilerin okuduğu sınıfa gittim,iki sırayı birleştirdim,üstünde yattım,hava da soğuktu.Bayağı bir de üşüdüm.Böbreklerimi üşütmüş olmaktan korkuyorum.Şimdi,dün böylesine bir gece geçirdikten sonra,bugün,Hiltonda yatmış gibiyim.Senin pencerenden gördüklerime gelince;karşımda masmavi bir deniz,kıyıya vuran dalgalar,bir balıkcı oltasını atmış,balık avlıyor.Bir yolcu vapuru kıyıya yanaşıyor.İçinden kimler çıkacak diye merak ediyorum.Gördüklerim bunlar", dedi.


...Her gün baktığım pencereye baktım,kuru bir köy manzarasıydı.Müfettiş,o kuru köy manzarasından,hayallerini aktarmıştı bana.Bu kadar ileri yaşına rağmen hayal kurmaktan,geleceğe doğru bakmaktan geri durmuyordu.


...Herkesin bakmadığı yön,kendi penceremizdir.Herkesin penceresinin manzarası farklıdır.Öyle ki,aynı evdeki odaların pencerelerinin bile manzarası farklıdır.Hatta aynı pencereden bakarken,hafif yön değiştirirseniz,manzara yine değişir.O halde,herkes baktığı yerden farklı manzara görür.Gördüğümüz manzaranın algılaması da farklı farklıdır.


...En önemlisi ise,gördüğümüzü doğru algılayıp,anlayabiliyormuyuz.


...Ramazan Işık
.

25 yorum:

  1. Mükemmeldi.
    Hani tamda okumak istediklerim der ya insan işte öyle yazmışsın arkadaşım. Yüreğine sağlık. Uzun bir aradır seyahatlerimi ertelemiştim ama bu yazıyı okuyunca gidip geldim sanki tekrar oralara.

    Günün güzel olsun Ramazan arkadaşım.

    YanıtlaSil
  2. Kara Kalem,teveccühünüz.Teşekkür ederim.
    Sevgiler.

    YanıtlaSil
  3. Tek kelimeyle harika...
    Geçmişle zamanımızda değişenlerin neler olduğu da gözler önüne sermiş bir anı...

    Yüreğinize sağlık hocam..

    YanıtlaSil
  4. Okurken poyrazda kalmışcasına üşüdüm,titredim. Öyle kutsal bir meslek ki öğretmenlik..Sevgili babam da yedek subaylığını KAradeniz Ereğlisine bağlı bir dağ köyünde yapmış.O kadar yoksunluğa rağmen belki de hayatının en mutlu,mesut günlerini geçirmiş orada.Hala o köyde yaşayanlarla irtibatını kaybetmeden haberleşiyor, hala öğrencileriyle görüşüyor. CAnımıniçi gözleri çocuk çocuk bakıyor ve heyecan doluyor.
    "Herkesin bakmadığı yön kendi penceremizdir"... Ne kadar doğru. Bu cümleyle başlayan satırlar beni öyle bir içine çekti ki..Yüreğinize,bedenize sağlık.

    Sevgi ve saygılarımla.

    YanıtlaSil
  5. papuç,teşekkür ederim.Sevgiler.

    ÇOBAN YILDIZI,babacığınız o kısa öğretmenliği bu kadar sevdiğine göre,içi insan sevgisi ile dolu biriymiş demekki ve hepimiz birbirimizin hayat hikayelerinden ve bakış açılarından kendimize ait birşeyler buluyoruz.
    Sevgiler.

    YanıtlaSil
  6. O kadar etkilendim ki. Sanki bir roman okuyor gibi oldum. Devamı gelsin bu anıların. Çok güzeldi. Hayallerimiz olmassa yaşam çekilmez. Bir öğüt gibiydi paylaşımızın. Saygılar sunarım.
    Değerli Öğretmenim.

    YanıtlaSil
  7. SİYAH KELEBEK,teşekkür ederim,dilimin döndüğünce anlatmaya çalışacağım.
    Sevgiler.

    YanıtlaSil
  8. Ramazan bey o kadar çok etkilendim ki size anlatamam mesleğiniz öylesine içinize işlemişki hala bize(kendi adıma söylüyorum)çok şeyler öğretmeye devam ediyorsunuz.Her bir anınızdan kendime dersler çıkarıyor ve devamını sabırsızlıkla bekliyorum."Herkesin bakmadığı yön, kendi penceremizdir"çok haklısınız.Ellerinize ve emeğinize sağlık..

    YanıtlaSil
  9. Gençliğinizde yaşadıklarınızın belki biraz daha rahatını yaşıyorum değerli hocam...
    Anlattıklarınız yabancı gelmiyor ve öğretmenler odasından seyrettiğim uçsuz tarlalar...
    Küçücük odada mutlu olmayı deniyoruz.Galiba başarıyoruz da...
    Sizi okumak güzeldi.
    Saygılar

    YanıtlaSil
  10. buseli,teşekkür ederim,güzel yorumun ve desteğin için.Yaşanmışlıkları anlatmak bir görev gibi geliyor bana.Olabildiğnce,dili döndüğünce.
    Sevgiler.

    ezgilimelodi,tahmin ediyorum yaşadıklarınızı.Güzel yanlarını görmek lazım hayatın.Mutlu olmayı başarmak ne kadar güzel.Zaten hayat dediğin nedir ki.Mutluluğu arayıp,yakalamak değil mi.Siz de yakalamışsınız işte.Ne mutlu.Kutluyorum sizi.
    Sevgiler.

    YanıtlaSil
  11. selamlar değerli öğretmenim,
    fakültedeki eğitim hocamız "bir askerin bir de öğretmenin anıları bitmez" derdi :) anlatacak acı tatlı ne çok anı biriktiriyoruz değil mi?bu da mesleğimizin bize sunduğu bir güzellik.Gerçi biz henüz yolun çok başındayız ama sizin gibi kıymetli meslektaşlarımızın anılarını okumak çok güzel...

    YanıtlaSil
  12. bir güzel çift,
    sevgili meslektaşım,hoş geldiniz.Eğitim hocanız çok doğru söylemiş.Sanırım bitmeyecek bu anılar.Siz daha başından başlamışsınız.Biz ancak bitirdikten sonra başlayabildik.Fark burda.O zaman sizinki ciltlere sığmayacak demektir:)
    Ne güzel.
    Sevgiler.

    YanıtlaSil
  13. Ramazan Bey,
    Hep öğretmen olmak istemiştim. Zaman zaman bu tür anıları okuyunca içim titriyor. Bunları okumak değil yaşamak isterdim.Yaşamımın bu tür içi dolu anlamlı anılarla dolmasını isterdim. O zaman hiç bir yaşadığımı unutmazdım (şimdi olduğu gibi.) Bence siz blogunuzu bu anılarla doldurmalısınız.
    Çok teşekkürler bizlerle paylaştığınız için...

    YanıtlaSil
  14. Asuman Yelen,yaşanmış her anı değerlidir aslında.Siz de bizimle çok güzel paylaşımlar yapıyorsunuz.Biz de sizi zevkle okuyup,bir sürü yeni şey öğreniyoruz.
    İlgi ve yorumunuza teşekkür ederim.
    Sevgiler.

    YanıtlaSil
  15. Müfettiş, görmek istediği şeyleri görmüş olup, gördüğünü doğru algılayıp, anlayabilmiştir.

    Ben hala böyle okullarımızın olabileceğini düşünmekle birlikte, o mangal yürekli ve sevdalı öğretmenlerimiz olmasaydı, biz bugün olduğumuz yerde olamayacaktık!

    Kaleminize ve yüreğinize sağlık ve mutluluklar dilerim.

    Allah'a emanet olun ve sağlıcakla kalın efendim.

    YanıtlaSil
  16. Recep Altun Beyciğim,şimdi artık bizim yaşadığımız şartlar yok şükür.En azından elektriksiz köy kalmadı.Ulaşım nispeten iyi.Gençler mesleğe başlar başlamaz araba alıyor,telefonlar ise cepte.Çok fark var.
    Ama gene de zor şartları olan köyler var tabii.Teşekkürler,sevgiler.

    YanıtlaSil
  17. Çok güzeldi..Sonu nereye varacak diye heyecanla okudum.Çok etkilendim.Ne kadar güzel insanmış ki kendisini hoş görüsüz,kibirli bir dünyaya hapsetmemiş..Ne kadar güzel insansınız ki,küçücük yaşlarda ,o zor koşullarda ağırladığınız misafirin,mahcubiyetin anlamını bilip,hakkını vererek taşımışsınız.Güzellikler güzelliği çekermiş..Her insan ,her göz farklı bakar aynı pencereden.Bakış açısını kültür de büyük oranda etkiler.Bu bakış açısını da etkiler." suyu hiç sevmeyen bir bitkiye çok su verirseniz ölür ya da güneşi çok seven bir çiçeği karanlığa terkederseniz solar."Farklı bakış açılarına sahip olduğumuz insanlara,doğru budur diye dayatmaya gidersek sonuç hüsran olur.Ben hayata müffettiş bey gibi bakmayı tercih ediyorum.Bardağın dolu kısmını görerek..Değerli paylaşımınız için çok teşekkürler,ders verici nitelikteydi hep olduğu gibi..Sevgilerimle..

    YanıtlaSil
  18. ramazan bey bende ödülünüz var bloguma bekliyorum sizi

    YanıtlaSil
  19. Dün yazınızı okurken bende çocukluğuma geri döndüm. Doğduğum küçük ege kasabasında 20 yıla yakın görev yapan anne ve babamda akşama yanlarında müfettiş amcalarla gelirlerdi eve. Bahsettiğim 80 li yıllar. Evet, o yıllarda ulaşımın kıtlığı, zorluğu onların gittikleri yerlerde misafir olmalarına olanak sağlıyordu.
    Hem onlar için, hem bizim hafızamızda güzel anılar bırakacak kadar.

    Anılarınızı okumak Newbahara mutluluk veriyor.
    Saygı ve selamlar.

    YanıtlaSil
  20. Merhaba,

    cok güzel bir ani ve anlatiydi...

    simdi siz o müfettisin yerindesiniz, hayat pencerenizden güzel baktiklarinizi bize aktariyorsunuz...

    pencere imgesi hep etkilemistir beni...Pencere üzerine güzel bir yazi idi...

    saygilar selamlar olsun bu güzel pencereye...

    YanıtlaSil
  21. EBRULİ,yorumlarınızla bana yeni yeni ufuklar açıyor,yeni yeni yazılar yazma ilhamları veriyorsunuz.Aslında ders vermek gibi bir amacım yok.Paylaştıklarım daha çok yaşadıklarımla ilgili.Ve benimle gitmesin diye buralara kayıt düşmeye çalışıyorum.Yorum yapan arkadaşlardan da güç alıp yeni konular çıkıyor ortaya.
    Desteğiniz,yorumlarınız ve katkılarınız için teşekkür ederim.
    Sevgiler.

    YanıtlaSil
  22. ANALI KIZLI HER TELDEN,geliyorum,teşekkürler.

    Newbahar,ne güzel,müştereklerimiz çokmuş sizinle.Yazılar size mutluluk veriyorsa,ne mutlu bana.Saygı benden.

    rumuz ilkyaz,sizin yazılarınızdan da başka bir pencereden bakıyorum hayata ve mutluluk fotoğrafları çekiyorum.O fotoğraflardan çok görmek istiyorum.
    Sevgiler.

    YanıtlaSil
  23. Sayın Hocam,hayatı birebir yaşayan insan sevinci de hüznüde,sıkıntıyıda paylaşmayı öğreniyor.Böyle düşünen insanları tebrik etmek gerekiyor.Güzel ve ders verici anınızı bizimle paylaştığınız için teşekkür ediyor sevgi ve saygılarımı sunuyorum.

    YanıtlaSil
  24. En zor ve meşakkatli mesleklerden biri kabul ettiğim öğretmenlik... Saygım sonsuz.. Emeklerinize sağlık..

    YanıtlaSil
  25. İlhami Uyar Beyciğim,anılarda yaşıyoruz artık,Zeki Müren'in dediği gibi.Sevgiler.

    Müge Hanım,teşekkür ederim.Her meslek kendine göre önemlidir.Saygı bizden.
    Sevgiler.

    YanıtlaSil

Düşünceleriniz benim için önemlidir. Katkılarınız için teşekkür ederim.