O ARTIK ÇOK UZAKLARDA

NE KADAR YAKINIZ
 

    Yukarıda adresini verdiğim yazımda karşı komşumdan anlatmıştım biraz. O komşum çok uzaklara gitti. Dönülmez yolculuğa çıktı. Ne asansörde karşılaşabileceğim artık, ne balkonda çay sohbetleri yapabileceğim, ne de kameriye de halleşebileceğiz.
     Eski yazının tarihine baktım; şubat 2010. Yazıyı yazalı üç yılı geçmiş . Sevgili komşum üç yıl bu amansız hastalıkla mücadele etti. Sonunda, bu illete yakalanan diğerleri gibi, O da bu savaşı kaybetti. Her fani gibi bu dünyayı terketti.
     Kapı komşumun hastalığını öğrendikten sonra söylediği bir sözü gün gibi kulaklarımda :    " Komşum ben senden, seninle komşu olmaktan çok mutlu oldum. Diliyorum ki tanrım öteki dünyada da seni bana komşu etsin" demişti. Ben de duygu taşıyan bir yürek olarak komşumun benden razı olmasından  mutlu olmuş, bunun yanında hastalığı nedeni ile ölüme yaklaştığını hisseden bir insanın duygularına şahit olmaktan da derin bir üzüntü duymuştum.
    Şimdi arkasından evlatları son görevlerini eksiksiz yapıyorlar. Ama artık O çok uzaklarda ve istesek de yakın olamayız. Geçmişte "NE KADAR YAKINIZ" derken tam da bu gün hissettiklerimi anlatmaya çalışmıştım.
    Yakınımızdaki sevdiklerimize gerçekten yakın olalım. Mış gibi yapmayalım.
     Cennet mekanın olsun sevgili komşum. Umarım ve dilerim ben de sana ebedi komşu olurum...

     Ramazan Işık